دو، دوست من شهید شد

 

جنرال داوود داوود را از زمانی که منسوب پولیس افغانستان شدم شناختم در ابتدا با وی آشنای نزدیک نداشتم، بعد از مدتی که من در قوماندانی امنیه ولایت کابل در یکی از پست های نسبتاً خوب موظف شدم با وی بیشتر آشنا شدم، جنرال داوود شخص بردبار و با جرئت بود، زمانیکه آشنایی مان بیشتر شد وی در پست معینیت مبارزه بامواد مخدر وزارت امور داخله بود و من برای ادامه تحصیلم در بخش مبارزه با مواد مخدر در آکادمی  DEA   شهر کوانتیکو، ایالت ویرجنیا، ایالات متحده امریکا عزیمت نمودم در آنجا نیز دریافتم که مسئولین مبارزه با مواد مخدر ایالات متحده امریکا به وی سخت احترام دارد، بعد از این که درسهایم تمام شد(2007) و برگشتم ملاقات خوبی با جنرال داوود داشتم از من در مورد درسهای آنجا پرسید و گفت چی فکر میکنی آیا میتوانیم با این روند نیروی پولیس کشور را در امر مبارزه با مواد مخدر قدرتمند سازیم. من برایش گفتم جناب معین صاحب بلی درسهای خیلی مفید بود ومیتواند بسیار زیاد موثر واقع شود اما به یک شرط، گفت چی شرطی؟ من برایش گفتم که اکثریت درسها وتمرینات که ما انجام دادیم توسط دستگاه های بسیار مدرن بود که در افغانستان نداریم وباید از آن مجرا نیز تقویه شویم، وبرایش گفتم که پولیس ما تاهنوز هم زمانیکه به مواد مشکوک سر میخورند فقط میتوانند با کمی مزه با ذایقه آن آنرا شناسایی کنند که بس خطرناک است.  

صحبتهایم برایش جالب بود، مثل این در خیلی موارد زمانیکه در وزارت امروداخله بودم وی را میدیدم وی منرا  افسر جوان هزاره خطاب میکرد، و خیلی روی من حساب میکرد در بسیاری موارد که ضرورت  بود تا افسران جوان در ان شرکت نماید شخصا برایم تماس میگرفت و من را تشویق به اشتراک در آنجا میکرد. 

یک خاطره خوب دیگر که از وی دارم ظهر یکی از روزها رسمی بود من برای صرف طعام بطرف طعام خانه وزارت امورداخله که در عقب دفتر مان قرار داشت میرفتم دیدم که جنرال صاحب داوود نیز برای اینکه از وضعیت غذا آگاهی پیدا کند و بعضی اوقات خودش نیز در طعام خانه عمومی البته در بخش مقامات می آمد غذا میخورد، بطرف سالن غذا خوری می آمد منتظر ماندم تا بیاید چون از لحاظ رتبه وچوکی بمراتب از ما بلند بود در عسکری نیز ایجاب میکند تا به مقامات احترام گذاشت شود، وی نزدیک شد پرسید چطور هستی؟و برایم گفت یک بورسیه مسکو آمده نامت را نوشتم از خانواده اجازه بگیر دیگر بهانه ای در کار نیست در همین صحبت بودیم در مسیر راه یک سرباز جوان پولیس که منسوب قعطات امنیتی هلمند بود در حالیکه پاه راستش گج شده بود با عصا چوب، را دیدم جنرال از من پرسید ای بچه کی است من هم نمیدانستم رفتم نزدیک پرسیدم وبعد به جنرال گفتم سرباز ماست و در هلمند زخمی شده حالا برای گرفتن پولی (50000 افغانی)که برای مجروحین در نظر است آمده، داوود خان خود رفت صورت وی را بوسید و به سکرتر خود وظیفه داد تا وی را در دفتر ببرد و نان برایش همانجا بیاورد و به یکی ازمسئولن دفتر خود وظیفه سپرد تا تمامی کارهای اداری این سرباز را تمام کند.  

داوود خان بسیار در لباس ویونیفورم خود ثلیقه بخرج میداد و خیلی منظم بود از لحاظ ظاهری.

خاطرات زیاد دارم از جنرال داوودخان که مجال نوشتن در اینجا نیست، وی یک سرباز خوب افغانستان بود. 

من قبلا با وی آشنایی نزدیک نداشتم و از کارکرد قبلی وی نیز خبر ندارم. 

مل پاسوال شاه جهان نوری یک مجاهد خوب و یک سرباز با ایمان کشور بود باوی نیز بسیار از نزدیک اشنایی داشتم . 

 خداوند مغفرت نماید تمامی شهدای عزیز کشورمان را. الله امین